تهدید نظامی ترکیه برای تجاوز به خاک کردستان عراق
"حزب اعتدال و توسعه " که دولت و پارلمان ترکیه را در دست دارد، بر خلاف انتظار ناظران منطقه و جهان، از جمله اتحادیة اروپا، روسیه و ایالات متحدة امریکا، سر تسلیم به منویات ژنرال های جنگ طلب آن کشور فرود آورد و اعلام نمود که به خاک کردستان عراق یورش می برد تا معارضین کرد را در آن سرزمین قتل عام کند و به هدف تاریخی و اصلی خود، یعنی انهدام دستاوردهای مردم رنجدیده و ستم کشیده کرد، جامة عمل بپوشد.
مایة تعجب است که در مقابل این تجاوزگری بی پرده و آشکار، جامعةبین المللی تنها به این اکتفا می کند و هشدار می دهد که اگر ترکیه به خاک کردستان عراق لشکر کشی کند، ممکن است منطقه، دستخوش بی ثباتی گردد که به ضرر عراق، امریکا و خود مهاجم نیز تمام می شود . آیا بصیرت جامعة جهانی و سازمان های بین المللی همین اندازه است که در این ماجرا، هیچ گونه احتمالی جز احتمال بی ثباتی منطقه را پیش بینی نمی کند؟ آیا از ظرفیت و اشتهای نژادکشی و قتل عام انباشته شده در این منطقه، هنوز هم بی خبرند؟ آیا کشتار ارمنی ها و ژنوساید ( انفال ) کردها را هم چنان نادیده گرفته اند؟ آیا یک قرن پایمال کردن حقوق بشری قوم کرد را در ترکیه در پرونده های جامعة ملل و سازمان ملل در سور، لوزان، ژنو، نیویورک و بغداد، هم چنان ناخوانده بایگانی کرده اند؟ آیا اظهارات مقامات دولتی و دیپلمات های ترکیه، که به صراحت در همة رسانه ها و تریبون های جهان از eradication به معنای امحاء مردم کرد سخن می گویند، به گوش مدعیان دمکراسی، آزادی و انسان دوستی نرسیده است؟ آیا نازیسم اروپای دهة 1930، بیشتر از این ها وعده و علامت می داد که آن فاجعه را به بشریت تحمیل کرد؟ آیا سازمان ملل متحد در آغاز هزارة سوم، تنها با هدف ها و شعارهای MDG مبنی بر کاهش فقر و بی سوادی ما را به آینده امیدوار می کند ولی بر نابودی کلیة حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی یک ملت چشم فرو می بندد؟
اینک که یک دولت عضو سازمان ملل متحد، افتخار احترام به قانون را کسب کرده و تنها با مجوز قانونگذاران خود به امحاء نژادی یک قوم می پردازد، جایزه اش را از کجا باید بگیرد: از سازمان ملل متحد؟ از اتحادیة اروپا یا از ناتو؟ آیا کردها هم مانند ارمنی ها، به امید روزی باشند که نیم قرن بعد از کشتار جمعی وعده داده شده ی دولت ترکیه، پارلمان های چند کشور به محکومیت آن خواهند پرداخت؟ اگر ارمنی ها بخت آن را داشتند که باقی ماندة قوم خود بعد از کشتار را در پشت کوه های آرارات اسکان دادند، اجساد کردها را در کدام سرزمین باید به خاک سپرد؟ در سرزمین شام یا در ویرانه های صدام؟
جبهة متحد کرد از شخصیت ها، گروه ها و سازمان های آگاه و مترقی ترکیه انتظار دارد که با استفاده از آزادی های دمکراتیک خود در کشورشان و در سرتاسر جهان، به روشنگری مردم و مقامات و نهادهای حکومتی ترکیه بپردازند و از اقدامات مغایر با اصول دمکراتیک و ناقض میثاق های حقوق بشر، نسبت به کرد ها جلوگیری نمایند.
از شخصیت های عراقی و به ویژه از رهبران کرد عراقی که افتخار عمری مبارزه و مقاومت را دارند، انتظار می رود که در مقابل هر گونه تهدیدی که دستاوردهای ملی شان را به خطر می اندازد،مردم خودرا،علی رغم بی اعتنائی متحدانشان، برای ایستادگی و مقاومت آماده نمایندو در عین حال، همه راه های دیپلماتیک در صحنة بین المللی را نیز مورد استنفاده قرار دهند.
به امید روزی که کردها در ترکیه ای آزاد و آباد و پیشرفته به حقوق طبیعی و قانونی خود برسند.
جبهة متحد کرد
تهران – مهر 1386